Сая хэдэн өдөр амарч байхдаа бүр багадаа үзэж байсан нэг кино үзэв. А.Н.Островскийн "Бесприданница" буюу Инжгүй бүсгүй хэмээх зохиолоор бүтээсэн "Жестокий романс" гэх киног ойрд үзээгүй ч эргээд үзэхэд их сайхан санагдав. Хэдий олон жил өнгөрсөн ч хөндсөн сэдэв нь одоо цагт ч бидний үеийхэний амьдралд тулсан хэвээр байгаа. Энэ киноны төгсгөлийн хэсэгт гардаг "А напоследок я скажу" гэдэг романс сэтгэл хөндөхгүй байхын аргагүй... Гол дүрийн жүжигчин Гузеева ч тун сайн тоглож дүрээ мундаг гаргасан. Ер нь хүмүүс орос киног муулах хандлага их байдаг ч үнэхээр агуу сайхан бүтээлүүд зөндөө байдаг гэдгийг би зуун хувь хүлээн зөвшөөрнө.
Уг кино нь цаг үеэс халин гарч ямар ч үед амьдралд таарах хэд хэдэн төрлийн эрчүүдийг харуулахын зэрэгцээ эмэгтэй хүний хувьд бол сайхан болж төрснөөс жаргалтай болж төрсөн нь дээр гэдгийг их сайн ойлгуулахаар хийсэн кино. Би ер нь бага зэргийн хуучинсаг үзэлтэй ба сайхан хайранд итгэдэг үлэг гүрвэлүүдийн нэг, гэхдээ хэдий тийм ч гэсэн гол дүрийн бүсгүй шиг байдалд орохыг яавч хүсэхгүй. Энэхүү киноноос харвал Паратов буюу Михалковын гаргасан дүр нь өнөө цагийн шоучин залуугийн мөн чанарыг сайтар олж харах боломжтой. Угаасаа шоучин болон бабник төрлийн залуучууд байсан, байна ба цаашид ч байх болно. Магад тэднийг өөрчилдөг эсвэл тэсэж чаддаг өөр нэгэн төрлийн бүсгүйчүүд бас байдаг байх... Түүнчлэн эхнэртэй хирнээ илүү сайхан бүсгүйг давхардуулан байлгах хүсэлтэй Кнуров шиг хүмүүс ч байх болно. Ганц онцгүй зүйл нь гэвэл драма болхоороо тэр үү сайхан шинж чанартай эр хүнийг гаргаагүй. Угаасаа ховор гэдэг утгаар нь уу эсвэл драма гээд ч юм уу...?
Энэхүү киноноос гаргаж авч болох дүгнэлт ба сургамж гэвэл өөрийн үнэ цэнээ мэдэж зөвөөр үнэлүүлвэл зохистой болой. Энэ нь эрчүүд болон бүсгүйчүүдэд аль алинд нь хамаатай гэж бодном. За, эцэст нь нөгөө сайхан романсаа сонсоцгооё
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment